Uzaklarda Sandığımız

Çocukluğumuzda çok uzaklarda sandığımız,

Pek çok şey vardı…

Büyümek, anne, baba olmak, okula gitmek,

Ne büyük işlerdi gözümüzde,

Nasıl geçecek bu zaman derdik, ya da ne zaman?

Oysa kaf dağının ardında sandıklarımız

Hemen köşeyi döndüğümüz yerdeymişler anladık,

Adam kırk yaşında derlerdi. Aman ne yaşlı derdik,

Annemizin babamızın hep aynı yaşta kalacağını sanırdık,

Sanırdık ki takvimlerden çok yavaş düşüyor bu yapraklar,

Hastalıklar, belde bükülmeler, yokuşlarda yorulmalar

Çok uzak yerdeydiler...

Hatta hiç titremeyecekti elimiz…

 

Büyüdük biraz; bu okullar ne uzun

Hiç bitmeyecek mi bu sınavlar dedik,

Bir de baktık ki o sınavlara çocuklarımız girer olmuş

Annemizin iğneye iplik takamadığı günlerde

İğnenin deliği kocaman neden göremez ki der merak ederdik

Bir de baktık ki bir zaman sonra o deliği

Biz de göremez olmuşuz…

 

Okulda bu ona, şu şuna aşık derlerdi

Ne menem şeydi anlamazdık, uzak gelirdi bize

Bir de baktık pek çok aşk ile kavrulmuş gönlümüz

Pek çok defa eve tuz ile ekmek götürmeyi unutmuşuz.

 

Babamın babası öldüğünde çok yaşlıydı demişlerdi

Sanki herkes zaten bekliyordu, sandım ki sıralı bir şeydi bu iş

Arkadaşlarımızı kaybettikçe bir bir

Yalnızlık sardı bedenimizi, zor bir yalnızlık

Akranlarımız azaldıkça anladık

Anladık ki bu, şu, o yalan

Yaşamak yalan,

Dillerde bir şarkı oldu hayat…

“Bu aşkın bu sevdanın yüzünden,

Hayat geçti, ömür geçti, yaş geçti”

 

Çocukluğumuzda çok uzaklarda sandığımız,

Pek çok şey vardı…

Anladık ki

Aslında hiçbir şey yok…

Okunma Sayısı : 2395