Eylülde Veda

Dudağından bir çift söz döküldü avuçlarıma,

Ellerine hasret avuçlarımda alevden çiçekler açtı,

Dönüp sana verecek oldum,

Nefesin sımsıcaktı...

Gözlerinden bir damla yaş süzüldü yüreğime,

Pencerelerde sabahlar olmadı,

Perdelerini çektiğimde ömrümün,

Güneş doğmadı....

Her geçen günün ardından,

Çiçeklerini suladım umutlarımla,

Ya bazı sabahlarda açtılar,

Ya da bazen sabah olmadı..

Veda olmalı dedim içimden,

Herşeye veda,

Avuçlarımda güz çiçekleri,

Gözlerimde yaş,

Beni bırakıp gittiğin yerdeyim,

İçimde hüzünlü bir telaş...

Duyar mısın?

Anlar mısın?

Ayrık otları gibi çiçeklerimi sunsam sana

Benimle birlikte ağlar mısın?

Okunma Sayısı : 2446